Eigenlijk is het een heel treurig verhaal maar een onwijs gave herinnering. Ik ben afgelopen zomer samen met mijn opa op vakantie geweest. Ik gaf hem de keuze om met mij de wereld te gaan ontdekken. Hier zei hij natuurlijk geen nee tegen. Opa is 75 jaar oud en was nog goed op de been. In deze blog neem ik je mee in ons avontuur en het verhaal dat is gemaakt tijdens de reis.
Het idee
Opa woont niet zo ver van mijn huis vandaan. Na school ben ik op de fiets even langs gereden om op de koffie te gaan. Oma was ook thuis en die had heerlijke appeltaart gemaakt. Terwijl we aan tafel zitten met een heerlijk stuk appeltaart en een kopje koffie vertelde opa mij hoe hij in de jaren veertig naar Indonesië afreisde om oma op te zoeken. Zij kende elkaar door opa’s rondreis. Hij vertelde mij dat hij graag nog een keer zo’n rondreis door Indonesië zou willen maken, alleen wist hij niet hoe. Oma is niet meer goed op de been en die kan niet mee. Ik stelde voor om samen een rondreis te maken, opa en ik. Opa was meteen overgehaald en oma keurde het goed.
De reis
Nog geen twee maanden later vlogen mijn opa en ik naar Bali om daar onze reis te beginnen. Bali stond overigens als eerste op mijn bucketlist, dus die kon ik ook afstrepen. Ik zag de glundering in opa’s ogen toen hij in het vliegtuig uit het raampje keek en het land zag.
Eenmaal aangekomen in Indonesië liet opa mij alle gave plekken zien en bij elke plek had hij weer een ander verhaal. Ik was erg onder de indruk.
Slecht nieuws
Het is nu vier maanden na de rondreis in Indonesië. Opa en oma zijn lekker thuis samen en ik zit alweer een tijdje op school. Plotseling kreeg ik tijdens mijn economie les een belletje van mijn vader. Hij had slecht nieuws. Opa ligt in het ziekenhuis. Ik speerde naar mijn fiets die op dubbelslot stond en maar niet openging. Ik kreeg onderweg al tranen in m’n ogen. Ik kon aan mijn vaders stem horen dat het niet goed zat.
Oma en papa stonden voor de kamer van opa in het ziekenhuis. Het blijkt dat er een tumor is geconstateerd in het hoofd van mijn opa… ik was erg verdrietig.
Twee weken na dit bezoek aan het ziekenhuis is mijn opa overleden aan een hersentumor. Hij heeft het afgelopen jaar gelukkig nog kunnen doen waar hij het meest van houdt, namelijk reizen. Ik ga hem missen.